Ανίσχυρος ο καινούργιος νόμος για τις μεταμοσχεύσεις

[ Διευκρινίσεις : Το παρόν ψήφισμα αφορά τον νόμο 3984/ΦΕΚ 150/Α/27.06.2011, του οποίου αντικείμενο είναι μεταξύ άλλων και οι προϋποθέσεις αφαίρεσης ανθρωπίνων οργάνων, ιστών και κυττάρων από ζωντανούς και νεκρούς δότες με σκοπό την μεταμόσχευση ή για άλλες χρήσεις. Ενημερωτικό υλικό σχετικό με το νόμο αυτό μπορείτε να βρείτε εδώ: http://justiceforgreece.wordpress.com/tag/μεταμοσχεύσεις/ ]

Ιστορικό:

Στις 27.06.2011 (ν. 3984/ΦΕΚ 150/Α/27.06.2011) η Πολιτεία αποφάσισε ότι από 1η Ιουλίου 2013, η αφαίρεση οργάνων ή/και ιστών από ενήλικο που έχει διαγνωστεί εγκεφαλικά νεκρός, θα πραγματοποιηθεί εφόσον πριν το συμβάν ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είχε εκφράσει εγγράφως την αντίθεσή του ενώπιον αρμόδιας αρχής και η δήλωση του αυτή δεν πρωτοκολλήθηκε και δεν καταχωρήθηκε σε σχετικό αρχείο του καινούργιου Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων που ίδρυσε με τον ίδιο νόμο. Για τα παιδιά αποφάσισε ότι η αφαίρεση μπορεί να γίνει αν δεν εναντιώνεται εκείνος που έχει την επιμέλεια του παιδιού. Όσο για το υλικό που αφαιρείται έτσι, αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μεταφορά σε άλλο άνθρωπο, αυτούσιο ή επεξεργασμένο, αλλά και για άλλους λόγους, όπως έρευνα, παραγωγή επεξεργασμένων προϊόντων κλπ.

Δηλαδή η Πολιτεία θεώρησε δεδομένο ότι, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, όσοι βρισκόμαστε υπό την δικαιοδοσία της θέλουμε να χαρίσουμε στον ΕΟΜ και σε άλλους οργανισμούς κομμάτια του σώματος μας ακόμα και πριν τον βιολογικό μας θάνατο και γι΄αυτό κατάργησε την "περιττή" διαδικασία δωρεάς οργάνων, ιστών και κυττάρων. Σε όσους όμως αποτελούν εξαίρεση από τον κανόνα, έδωσε την δυνατότητα να αντισταθούν εγγράφως με δήλωση προς τον διαχειριστή του ανθρώπινου αυτού υλικού.

Πέραν τούτου, διεύρυνε τον κύκλο των υγιών δωρητών περιλαμβάνοντας σε αυτόν άτομα με τα οποία συνδέεται ο δυνητικός λήπτης με «συναισθηματικό δεσμό» (!) και παραχώρησε το δικαίωμα αφαίρεσης οργάνων, ιστών και κυττάρων σε ιδιωτικές κλινικές.

Αργότερα, και συγκεκριμένα στις 11 Απριλίου 2012 (με το ν. 4075/ΦΕΚ 89/11.4.2012), και πάλι εν αγνοία μας, ο νόμος τροποποιήθηκε με την πρόσθεση διάταξης η οποία προβλέπει ότι η αφαίρεση ενός ή περισσότερων οργάνων και ιστών από εγκεφαλικά νεκρό ή νεκρό ενήλικα που δεν έχει δηλώσει εγγράφως, έγκυρα και έγκαιρα την αντίθεση του, μπορεί να γίνει εάν δεν εναντιώνεται η οικογένειά του.

Τέλος, για να μπορεί να προχωρήσει η διαδικασία μεταμόσχευσης οργάνων, η Πολιτεία αναγκάζει τους ιατρούς να εκδώσουν πιστοποιητικό θανάτου πριν πεθάνει ο ασθενής.

Επειδή όμως:

- πιστοποιητικό θανάτου δεν μπορεί να εκδοθεί πριν την αποβίωση του ανθρώπου

- ο άνθρωπος και το σώμα του δεν ανήκει ούτε στην Πολιτεία ούτε στην οικογένειά του

- ο σεβασμός και η προστασία της ζωής και της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας

- η δυνατότητα κάποιου ανθρώπου να αντικαταστήσει δικά του όργανα ή/και δικούς του ιστούς με τα όργανα ή/και τους ιστούς κάποιου άλλου ανθρώπου, δεν αποτελεί δικαίωμα αλλά προνόμιο που στηρίζεται στην αυτοθυσία του δότη που δεν μπορεί να επιβληθεί με νόμο

- σε ένα ευνοούμενο κράτος δικαίου η θέσπιση των νόμων στηρίζεται στον Σύνταγμα και στους κανόνες διεθνούς δικαίου και όχι στην "εικαζόμενη συναίνεση" της κοινωνίας.

Σαφέστατα προκύπτει ότι η Πολιτεία δεν είχε κανένα δικαίωμα να πάρει τις προαναφερόμενες αποφάσεις σχετικά με τον τρόπο αφαίρεσης /διάθεσης /χρήσης των ανθρωπίνων οργάνων και ιστών και μάλιστα πριν τον βιολογικό θάνατο του ανθρώπου και γι΄αυτό.