SOS Μουσικά Σχολεία

Κάλυψη των λειτουργικών αναγκών
Ναι σε ένα ακαδημαϊκά δομημένο προσοντολόγιο
Όχι στον κατακερματισμό του ημερομισθίου
Όραμα και στρατηγική

ΘΕΣΗ ΠΡΟΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟ

Τα Μουσικά Σχολεία αποτελούν εκείνη τη δομή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας, όπου υπηρετείται στο μέγιστο η δημόσια Μουσική Παιδεία. Αποτελεί δε γεγονός ότι η κοινωνική ανταπόκριση που βρήκε από την ίδρυσή του ο θεσμός των Μουσικών Σχολείων έχει αποδώσει καρπούς πολλαπλάσιους των αναμενόμενων, παρά τα μείζονα προβλήματα που τον ταλανίζουν. Βεβαίως, το αίτημα εκπαιδευτικών και γονέων για μέριμνα και υποστήριξή του υπήρξε διαρκές. Τα προηγούμενα χρόνια και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια των μνημονίων, τα Μουσικά Σχολεία κινδυνεύουν καθώς μια δυσκίνητη γραφειοκρατία έχει επιδοθεί στην άσκηση λογιστικής αντιμετώπισης του θεσμού, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός κλίματος που δυσχεραίνει το εκπαιδευτικό τους έργο σε μεγάλο βαθμό.

Την τρέχουσα σχολική χρονιά, το Υπουργείο Παιδείας δημιούργησε μια άνευ προηγουμένου κατάσταση, αφού ως και στην εκπνοή του ημερολογιακού έτους τα Μουσικά Σχολεία τελούσαν εν αναμονή της πρόσληψης προσωπικού για τα μαθήματα στα μουσικά όργανα ειδίκευσης, ενώ λίγες μέρες αργότερα διατέθηκαν ελάχιστες ώρες για την πρόσληψη προσωπικού μεταθέτοντας μάλιστα την ευθύνη για τη διανομή τους στους διευθυντές τους (ΥΠΑΙΘΠΑ/1883/Δ2/07-01-2013). Η όλη φιλοσοφία του προγράμματος σπουδών των Μουσικών Σχολείων ακυρώθηκε, αφού οι μαθητές αδυνατούν να επιλέξουν το μουσικό όργανο το οποίο μελετούν, όχι ευκαιριακά αλλά για χρόνια, ενώ παρακολουθούν ομαδικά μαθήματα την ώρα ανύπαρκτων ατομικών μαθημάτων ή αναγκάζονται να αλλάξουν το μουσικό όργανο που αρχικά είχαν επιλέξει.

Στο πρόσφατο παρελθόν, η εξαγγελία της διοίκησης τάχα για “αναβάθμιση” και “εξορθολογισμό” των Μουσικών Σχολείων υπήρξε μια ενέργεια που απέκλεισε κάθε ευκαιρία προσδιορισμού και ενίσχυσης των ποιοτικών χαρακτηριστικών των Μουσικών Σχολείων και αποσόβησε τους ακαδημαϊκούς και παιδαγωγικούς όρους που προϋποθέτουν τέτοιας φύσης εξαγγελίες, ενώ στην πράξη δεν επιβεβαιώθηκε παρά το αντίθετο. (ΥΠΔΒΜΘ/Ενημερωτικό Σημείωμα/05-07-2011). Η σημερινή πραγματικότητα των Μουσικών Σχολείων αποδεικνύει ότι μια σειρά επιλογών και χειρισμών του Υπουργείου Παιδείας επέφεραν το αποτέλεσμα της σοβαρής υποβάθμισης του θεσμού και μιας εικόνας παραλογισμού, τροφοδοτώντας ακόμη περισσότερο τις ανησυχίες και τη δυσπιστία όλων.

Εσχάτως, η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας παραδέχτηκε ευθαρσώς ότι τα Μουσικά Σχολεία αποτελούν την “τελευταία προτεραιότητα”. Η παραδοχή σοκάρει όχι μόνο διότι το αγαθό της Παιδείας και του Πολιτισμού ζυγίζεται με αλλότρια σταθμά, αλλά προπαντός γιατί επιβεβαιώνεται ο κυνισμός με τον οποίο εξελίχθηκε εδώ και πολλούς μήνες μια ακολουθία απαξιωτικών χειρισμών που βάλλουν τα Μουσικά Σχολεία “κατά προτεραιότητα”.

Δεδομένης της σοβαρής έλλειψης μονίμου προσωπικού γενικής και κυρίως μουσικής παιδείας, το διδακτικό προσωπικό των Μουσικών Σχολείων στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε μια ευάλωτη κατηγορία εργαζομένων, τους συμβασιούχους, δηλαδή τους αναπληρωτές πλήρους και μειωμένου ωραρίου και τους ωρομίσθιους. Από την περσινή σχολική χρονιά οι θέσεις εργασίας τους αναιτιολόγητα και αυθαίρετα κατακερματίστηκαν σε μεγάλη έκταση σε τετράωρα αντιμισθίας, ενώ τη φετινή σχολική χρονιά το μοντέλο τούτο εξαπλώθηκε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, απόφαση που συνδυάστηκε με την εξίσου αναιτιολόγητη ανισομερή κατανομή των πιστώσεων των αναπληρωτών ανά κλάδους και ειδικότητες.

Δεν αρκεί μόνο να ειπωθούν ότι στην σημερινή καμπή του θεσμού των συμβασιούχων εκπαιδευτικών διαμορφώνονται οι αυριανοί όροι της μόνιμης εργασίας και ότι τα Μουσικά Σχολεία αποτυπώνουν σήμερα την επερχόμενη εικόνα της εργασίας, όπου αντί για ένα αξιοπρεπές ημερομίσθιο θα αναγκαζόμαστε στη διασπασμένη ολιγόωρη και “ευέλικτη” αντιμισθία. Η κακή διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού χρεώνεται τεχνηέντως στην “ασκούμενη συσταλτική δημοσιονομική πολιτική λόγω της οικονομικής κρίσης”, αποκρύπτοντας την ύπαρξη ή την ανυπαρξία σχεδιασμού για το μέλλον των Μουσικών Σχολείων.

Η κρίση των Μουσικών Σχολείων είναι τεχνητή!