ما زنان مسیحی‌ ایرانی‌- نروژی همصدا به همراه دیگر فعالین حقوق بشری با امضا نمودن

پديده اعدام در جمهوري إسلامي پدیده جديدي نيست. در دهه شصت و به خصوص در سال ٦٧ مردم ایران شاهد كشتار هزاران تن از دگر انديشان، در زندان های سراسر کشور بوده اند.ما تعدادی از بازماندگان جانباختگان راه آزادی، هميشه نگرانی خود را از تكرار فاجعه کشتارهای این دهه به خصوص کشتار سال 67 در زندان ها در ابعادی دیگر، بیان داشته و اعلام كرده ایم که دادخواهی، انتقامجوئی نیست، معنایش اجرای عدالت است، برای عدم تکرار جنایت. ما اگر خواهان افشاي آمرين و عاملين آن كشتار و محاكمه آنان در يك دادگاه مردمي بوده ایم، اگر با تمامي فشارها، تهديدها و بي عدالتي هايی که حکومت جمهوری اسلامی بر خانوادهاي جانباختگان روا داشته است هنوز از پا ننشسته ایم و خاوران را بعنوان سند جنايت حفظ نمودیم، فقط بخاطر جلوگيري از تكرار فاجعه بوده است، تا جان هاي شيفته دیگری در تاريكي و سكوت بقتل نرسند.